jueves, 8 de enero de 2009

Gaza, "gran campo de concentración"




"Las condiciones en Gaza son como un gran campo de concentración" - Cardenal RENATO MARTINO.

Esta alta personalidad de la Iglesia Católica Romana - y, por añadidura, ministro de Justicia y Paz del Vaticano - no es para nada sospechoso de connivencia con Hamás en cuanto piensa y dice.


“Hacer declaraciones que parecen extraídas directamente de la propaganda de Hamas, ignorando a la vez los innumerables crímenes” cometidos por los islamistas que han “transformado la franja de Gaza en un gigantesco escudo humano no es algo que vaya a acercar el público a la verdad y a la paz” - manifestó Yigal Palmor, portavoz de la cancillería israelí.

La diplomacia vaticana no habla a humo de pajas y suele fundamentar y medir bien sus palabras.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Ou sexa RIODERRADEIRO que polo feito de que M. MARTINO teña declarado que atopa similitudes entre GAZA e un campo de concentración, que a tí parece suxerirte o nazismo, e a consecuente inversión do rol de victimas a victimarios dos xudeos, conclúes que:
" La diplomacia vaticana no habla a humo de pajas y suele fundamentar y medir bien sus palabras "

Vexamos RIODERRADEIRO:

1º.- M. Martino non cualifica de 'nazi' o campo de concentración. Dice "gran campo de concentración", pero non nazi. Houbo máis campos de concentración históricamente que os nazis, sen que as víctimas fosen xudeas.
Veremos canto tempo tardan en facer público esta matización nos medios. Eu creio que ben pouco.

2º.- E máis importante: Ainda que esa fora a imaxe que M. Martino houbera querido transmitir, escoitemos o que añade:

"Martino dijo que para llegar a una solución "es necesaria la voluntad de ambas partes porque ambas son culpables".

Ou o que é o mesmo, seguindo coa mesma transposición de equivalencias:
No xenocidio de xudeos a mans da Alemania nazi, conforme a versión comunmente aceptada en Europa, terían tanta culpa os xudeos -víctimas-, como a que tiveran os nazis -verdugos-.

Ésto non e nada novo para o Vaticano e a súa diplomacía, senón fagamos memoria:

"" En septiembre de 1942, el presidente norteamericano Franklin Roosevelt envió a su representante personal, Mylon Taylor, a que le pidiera a Pacelli una declaración contra el exterminio de los judíos. Pacelli se negó a hablar porque debía elevarse sobre las partes beligerantes. ""

"" El 24 de diciembre de 1942, finalmente, Pacelli habló de "aquellos cientos de miles que, sin culpa propia, a veces sólo por su nacionalidad o raza, reciben la marca de la muerte o la extinción gradual". Esa fue su denuncia pública mas fuerte de la solución final. ""

O responsable Vaticano de entón, máis tarde Pio XII, tambén decidía manter 'equidistancia' entre as partes colisionantes.

Por non falar das actitudes de Joan Pablo II con Nicaragua, O Salvador, ou da Igrexa Católica secundada polo Vaticano no Chile pinochetista, ou na Arxentina videlista.

Na miña humilde opinión, estaría máis acertado falar de " La diplomacia vaticana no habla a humo de pajas, sabe ser cautelosa y actuar desde un posibilismo conservador en función de sus propios intereses, prioritariamente de aquéllos que son radicalmente ajenos a su mensaje espiritual, y para ello suele fundamentar y medir bien sus palabras "

Grazas pola atención.

SETEVELO

PD. Nin con sete velos se poden ocultar finalmente as verdades.

arneironi dijo...

Se o que dí "setevelo" se axusta a realidade dos feitos que menciona, eu entendo que habería que facer o seguinte reparto de medallas:

1) A medalla da Santa FAZ (que non paz) para Monseñor.
2) A medalla da Virxe da LUZ para setevelo.
3) A medalla da danza dos SETEVELOS para RIODERRADEIRO.

E para mín a me da ya que me voy.

9 de enero de 2009 1:33